-
1 moc
moc [mɔʦ̑] f\moc lecznicza [roślin] Heilkraft f [der Pflanzen]\moc produkcyjna Produktionskapazität f\moc prawna Rechtskraft fmieć/posiadać \moc prawną rechtskräftig seinna \mocy ustawy/porozumienia kraft des Gesetzes/aufgrund [ lub auf Grund] des Abkommenspozostawać w \mocy/tracić \moc in Kraft bleiben/außer Kraft treten\moc elektryczna elektrische Kraftcoś leży w czyjejś \mocy etw steht in jds Macht -
2 moc
moc f (-y; -e) Kraft f; wiatru, alkoholu Stärke f; FIZ, TECH Leistung f;moc prawna Rechtskraft f;moc obliczeniowa EDV Rechnungskapazität f;moc produkcyjna Produktionskapazität f;pozostawać w mocy JUR in Kraft bleiben;o własnej mocy aus eigener Kraft;to nie leży w mojej mocy das steht nicht in meiner Macht;z całej mocy mit aller Kraft;przesyłam moc życzeń mit besten Wünschen -
3 prawny
moc prawna Rechtskraft fosoba prawna juristische Person fosobowość prawna Rechtspersönlichkeit fradca \prawny Rechtsberater(in) m(f)środek \prawny Rechtsmittel ntzdolność prawna Rechtsfähigkeit fzdolność do czynności \prawnych Geschäftsfähigkeit f -
4 sanktionieren
-
5 prawny
prawny rechtlich; właściciel, spadkobierca rechtsmäßig; biuro, kancelaria Rechts-;
См. также в других словарях:
moc — ż VI, DCMs. y 1. lm M. e, D. y «(wielka, znaczna) energia fizyczna lub duchowa; siła» Moc fizyczna, moralna. Moc ciosu, uderzenia. Moc wiatru, sztormu. Moc czyjegoś charakteru, ducha. Przypisywać czemuś magiczną moc. Szarpać coś z całej mocy … Słownik języka polskiego
prawny — prawnyni 1. «dotyczący prawa, stanowiący prawo, obowiązujący według prawa, określony prawem, zgodny z prawem; legalny» Akt, nakaz, kodeks prawny. Norma, sankcja prawna. Opieka, porada, umowa prawna. Prawny właściciel nieruchomości. ∆ Czynność… … Słownik języka polskiego
prawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, prawnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgodny z literą prawa, związany z prawem, legalny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Działania prawne. Porady prawne. Akt prawny. Skutki prawne. Moc… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przedawniać — ndk I, przedawniaćnia, przedawniaćają, przedawniaćał, przedawniaćany przedawnić dk VIa, przedawniaćni, przedawniaćnił, przedawniaćniony zwykle w imiesł. biernym, rzad. «sprawiać, że coś z upływem czasu traci znaczenie, wartość, moc prawną»… … Słownik języka polskiego
sankcja — ż I, DCMs. sankcjacji; lm D. sankcjacji (sankcjacyj) 1. praw. «konsekwencje prawne (np. kara pozbawienia wolności, odszkodowanie), jakie powinny być zastosowane przez organy państwowe wobec osób, których zachowanie nie było zgodne z obowiązującą… … Słownik języka polskiego
obowiązujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. obowiązywać (p.) obowiązujący w użyciu przym. «mający moc prawną; ważny» Obowiązujące przepisy, prawa. Obowiązujący rozkład jazdy. Nadać czemuś moc obowiązującą … Słownik języka polskiego
działać — ndk I, działaćam, działaćasz, działaćają, działaćaj, działaćał 1. «robić, tworzyć co, być czynnym, pracować, występować w jakiejś sprawie» Działać bezinteresownie, solidarnie, wspólnie. Działać ręka w rękę z kimś, na własną rękę. Działać w czyimś … Słownik języka polskiego
legalizować — ndk IV, legalizowaćzuję, legalizowaćzujesz, legalizowaćzuj, legalizowaćował, legalizowaćowany «nadawać moc prawną, zatwierdzać; uznawać za ważne, zgodne z prawem, z jakąś normą; uwierzytelniać, uprawomocniać» Legalizować uchwałę, dekret. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
legalny — legalnyni, legalnyniejszy «zgodny z prawem, mający moc prawną; uznany przez prawo, prawny, prawowity, jawny» Legalny dokument. Legalna władza. Legalny związek małżeński. ∆ Pokrewieństwo legalne «pokrewieństwo będące następstwem legalnych związków … Słownik języka polskiego
obowiązywać — ndk VIIIa, obowiązywaćzuje, obowiązywaćywał «być czyimś obowiązkiem; być powszechnie uznaną zasadą, zwyczajem, prawem; mieć moc prawną» Obowiązuje przepis, traktat, uchwała, umowa, zakaz, zwyczaj. Po godzinie dziesiątej wieczorem obowiązuje w… … Słownik języka polskiego
prawomocność — ż V, DCMs. prawomocnośćści, blm «moc prawna, zgodność z prawem; nieodwołalność i niedopuszczalność zmiany lub uchylenia orzeczenia» Prawomocność uchwały, wyroku (sądowego) … Słownik języka polskiego